Dolaylı ve doğrudan nedenleri arasında; eğitim eksikliği (öğrenim demedim), öğretmen kadrolarının kalitesi, kanunların yetersizliği, ekonomik sıkıntılar, köyden kente göç, aile yapısındaki değişiklikler, görsel medyanın denetimsizliğini sayabileceğimiz, başımıza büyük sıkıntılar açan ve açacak olan, yaklaşık 10-15 seneden bu yana hissedilir bir şekilde artan, yakamızdan atamadığımız davranışsal sorunumuz.
Saygı diye tabir edilen şey kendinden maddi manevi daha güçlü olana duyulan korku ve çekinme duygusundan ibaret olmaya başladı.
Apartmanda yaşarken komşuya saygı yok.
Trafikte giderken, diğer arabalara saygı yok.
Yayalara saygıyı bırak, kurallar gereği yol vermek diye bir mantalite yok.
Deli gibi abanılan kornalarla geçmekte olduğu yerde yaşayan insana saygı yok.
Yasak yere park edip trafiği tıkarken saygı yok,
Emniyet şeridinden gidip başkasının hakkını yerken saygı yok.
Başkasının fikrine saygı duymayı bırak dinlemeye tahammül yok.
Kendi temizliğini hadi umursamıyorsun, çevreyi pisletmeyeyim de insan gözükeyim gibi bir derdi yok.
Araya kaynak yapılmadan adam gibi bir sıra bekleme kültürü yok.
Evini inşa ederken etrafına etkiyi düşünme yok.
Dürüstçe ticaret yapmak yok.
Başkasının yediğini içtiğine saygı yok.
Bir şeyler yiyip içerken etrafına rahatsızlık verip vermediğini umursama yok.
Güleryüz ve hoşgörü göstermek, selam vermek yok.
İş hayatında astlara adam gibi, üstlere yalaklanmadan davranma yok.
Fikrini bir öteki yaratmadan, bir öcü göstermeden anlatabilme kabiliyeti yok.
Farklı bir durumla karşılaşınca kafa yorma sorgulama yok.
Hakkının yenmesine ses çıkarma yok.
Hakkı yiyilenlere destek olmak yok.
İnsan hayatına değer vermek yok.
Menfaat edinemeyeceği şeyleri öğrenme hevesi yok.
Gücünün yettiğine dayılanma var.
Gücünün yetmediğine yalaklanma var.
İlk fırsatta şiddete başvurmak var.
Kendi annesini hayatının en kutsalı sayıp, yok yere başkalarının annelerine hakaret var.
Dedikodu var, arkadan çekiştirme var.
Ortada birileri haksızca birşey ediniyorsa engel olmak yerine kendine çıkar sağlama amacı var.
Koyulmuş kuralları hiçe sayıp, o kurallara uyanları aptal yerine koymak var.
Sorumluluk almak yerine hep kendi dışındaki şeyleri suçlamak var.
Musibetlerden ders almak yerine bir an önce unutmak var.
Dürüstçe iş yapmaya çalışanları batırıp, vergi kaçıranları kollamak var.
Müslümanım diyip Allah inancından sonra en önemli şeylerden biri olan kul hakkını hiçe saymak var.
Torpil var, adam kayırma var.
Herşeyi kısa yoldan halletme, birilerinin bir şekilde önüne geçme hevesi var
Bütün derdi ”elalem ne der” olanlar var.
Kendi başına fikir üretemeyip, ”büyüklerimiz ne derse odur” demek var.
Aklına yatmayan bir şeyi tartışma cesareti gösteremeyip ”biz de emir kuluyuz” diye uygulamak var.
Kendinden farklı herşeyi (takım, din, dil, mezhep, memleket vs) bilinçsizce kınama ve yoketme; Kendi gibi olanı yine bilinçsizce övme ve kayırma var.
Kendinden olan suçluları kollama, kendinden olmayan mağdurları umursamama var.
Kendinden üstün yabancıları anlamsızca gözünde büyütme, altta gördüklerini hor görme var.
Kendini ezene delicesine itibar etmek var.
Ecdadımız diye Osmanlı'ya tapıp, onlardan kalan her şeye (madi manevi) zarar vermek var.
Bu listeyi daha yüzlerce örnekle genişletme imkanı var.
Şimdi herkesi ideolojilerinden arındırıp buna göre incelediğimizde başımızda ha x parti olmuş ha y parti hatta bdp olmuş, bir şeylerin gerçekten farklı olabileceğine inancımı yitiriyorum artık. Misal bugünkü yönetim değişse atıyorum alkol yasağı kalkacak türban yasağı gelecek, pkk meclise girecek, kürtçe yasaklanacak. Suriye'ye diş bilemeyeceğiz de Yunanistan'la didişeceğiz vs.
Kanaatimce (ekonomik yönden istikrarı ayrı tutuyorum) günlük hayattaki tahammülsüzlüklerin saygısızlıkların süzülmüş halidir bugün ülkenin durumu. Belki çok pesimist gözüküyor bütün bunlar ama gerçekten bu tür şeylerle karşılaşmadığınız tek bir gün var mı hayatınızda? bu yaşananlar insana vatan mefhumunu sorgulatıyor, içinde olunan toplumdan soğutuyor.
Not: Resimler ne alaka diyeceksiniz, futbolla ilişiği olmayanları tenzih ederim. Anlayan anladı.
.jpg)
